In this post I address some country groupings that are the result of theories. The advantage is that, when the theory is applicable, the groupings make sense. The disadvantage is that the theories are often criticized and adjusted, and countries may change as well so that one grouping may no longer be appropriate.
Varieties of Capitalism (VoC)
Hollingsworth, J. R., & Boyer, R. (1997). Contemporary capitalism: the embeddedness of institutions. Cambridge: Cambridge University Press.Soskice, D. (1999). Divergent production regimes: coordinated and uncoordinated market economies in the 1980s and 1990s. In H. Kitschelt, P. Lange, G. Marks, & J. D. Stephens (Eds.), Continuity and change in contemporary capitalism (Vol. 38, pp. 101-134). Cambridge: Cambridge Univ. Press.
Hall, P.A. and Soskice, D. (2001) Varieties of Capitalism, the Institutional Foundation of Comparative
Advantage', Oxford, Oxford University Press.
Touwen, J. (2006). Varieties of capitalism en de Nedelandse economie in de periode 1950-2000. Tijdschrift voor Sociale en Economische Geschiedenis, 3(1), 73-104.
- Kritiek
- VoC kan geen veranderingen verklaren
- Overheid wordt vergeten
- Ruim overzicht van de theorie
- Nederland als voorbeeld van een transitieland
- Clustering is onmogelijk
- Verandering is onverklaarbaar
- Transitiestaten zouden suboptimaal moeten presteren
- Geen "ranglijst" met alle landen: steeds opnieuw berekend met andere indicatoren voor andere landen
Modern - Postmodern (Inglehart)
Dit is een mooie en bekende theorie. Ik zal eerst zeggen waarom ze mooi is: landen worden op een continue schaal gesitueerd. Als ik het goed onthouden heb zijn er twee dimensies aan verbonden. De evolutie van die landen gebeurt in de richting van wat men een postmoderne samenleving noemt. Het gigantische voordeel van zo'n continue schaal is dat er beter kan omgegaan worden met intragroepsvariantie. Als die immers voortkomt uit de niet-homogeniteit van de gebruikte clusters in andere theorieën op basis van de variabele waarop geclusterd is, dan zit je natuurlijk met een serieus probleem.De theorie van Inglehart is ontzettend goed ingeburgerd. Toch is ze niet erg origineel, het is een vertaling naar het sociale niveau van de individuele behoeftenpiramide van Maslo. Daarnaast heb ik ook de indruk dat de evolutie van moderne naar postmoderne samenleving in de eerste plaats een economisch verhaal is. De gebruikte typologie geeft daar een kwalitatieve invulling van, wat op zicht waardevol is, maar de aandacht niet mag wegtrekken van de motor van deze evolutie.
Welvaartstaten (Esping-Andersen)
Esping-andersen, G. Ed. (1993) Changing Classes: Stratification and Mobility in Post-Industrial Societies. London, Sage.Ik kan geen goede gok doen omtrent de definitie van de welvaartstaat. De typologie van Esping-Andersen wordt echter vooral gebruikt voor Westerse samenlevingen, dus een welvaartstaat lijkt simpelweg een 'welvarende staat' te zijn. Vermoedelijker zit het iets genuanceerde in elkaar.
Types van welvaartstaten
- De liberale welvaartstaat, met doorgedreven individualisme en vermarkting
- De sociaaldemocratische welvaartstaat: het Scandinavische model met de staat als substituut voor gezinstaken)
- De corporatistische welvaartstaat, waar de traditionele banden volgens het subsidiariteitsprincipe de sociale taken op zich nemen.
"Unscientific" European regions (Eurofound)
Eurofound uses country groups that mimic the above ones very well, but includes many non-assigned countries. This is the list from [some publication]
- Continental countries: Austria, Belgium, Germany, France,Luxemburg
- Anglo-Saxon countries: Ireland, UK
- Eastern European Countries: Czech Republic, Estonia, Hungaria, Lithuania, Latvia, Poland, Slovenia, Slovakia
- Southern European Countries: Cyprus, Greece, Italy, Portugal, Spain
- Scandinavian Countries and Netherlands: Denmark, Finland, the Netherlands, Sweden, Norway
How do these clusters relate to the theoretical ones? Actually, they fit the models very well.
The Varieties of Capitalism, as far as Europe is considered, can be directly retrieved, comparing the Anglo-Saxon cluster with all other regions. The unclassified mediterranean countries are separated as well.
The welfare state typology of Esping-Andersen is covered too. The social democrat welfare states are in the Scandinavian cluster, arguably including the Netherlands. The liberal cluster keeps with the liberal market economies. The corporatist countries are then the continental region and the southern European countries.
From the perspective of the regulation theory, there are some quirks, but the clustering is farily valid. First, there are "quickly adapting market economies ... the liberal ones. Then, we have social democrat market economies, which, for Europe, are the Scandinavian countries. Again, it is unclear where to put the Netherlands. Finaly there is a distinction that is harder to make: between meso-corporatist and public market economies. In the first, industrial conglomerates play a coordinating role. Japan and Korea - if they still exist - are labeled as such. The second could be called European neocorporatist countries and include the continental coutnries (to the example of France).
From a merely geographical point of view, Scotland is of course more to the North than Denmark and the Netherlands, so that the Scandinavian region cannot be called the Northern.The same holds true for the baltic states. In all other aspects, however, the typology is geographical more than anything else.
In practically all theoretical typologies, we have difficulties placing the Netherlands in a cluster and forming a cluster for the Mediterranean as well as the Eastern European countries. Also, we cannot neglect the differences within (some) Eastern European countries and the changes that appear in other members states, such as the clear liberalization of the paradigm country, Germany, and the loss of solidarity in Scandinavian countries. As Europeanization continues, some convergence may, dispite the historical paths, occur anyway.
